In het Karthuizerleven is wandelen erg belangrijk. Elke week doet de gemeenschap een stevige wandeling van 4 uur om eens wat bij te praten. Twee aan twee gaan de broeders op weg, om over de diepste dingen van het leven uit te wisselen.
Vandaag mocht ik zo’n wandeling maken met padre Antão Maria. We vertrokken om 10.30u en wandelden tot 16.30u. Hoewel we onder een dreigend wolkendek stapten, genoot ik toch ten volle van de natuur.
Maar op zo’n wandeling praat je niet zomaar over het weer. We hadden het beiden over onze roeping, over de vreugden en de beproevingen die deel uit maken van ons avontuur met God. Het was een Emmaüsgebeuren. Onze gesprekken werden gedragen met het bidden van de rozenkrans.
Padre Antão Maria keek op van de frisse manier waarop wij de rozenkrans nu bidden. Dankjewel goede broer Johan, omdat je me hierin weer smaak gaf, tijdens de vele initiatieven die je hiertoe in het seminarie neemt.
De natuur tijdens deze wandeling was prachtig. Mocht deze streek in België liggen, dan zou ze zeer toeristisch zijn. Sinaasappelbomen groeien hier zomaar in het wild, was maakt dat we tijdens de wandeling konden snoepen van de schepping. Een mandarijntje vers van de struik is zoveel lekkerder dan het fruit in België.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten