Gisterenavond hadden we eucharistieviering in de Floresta. Ik meende plots terecht gekomen te zijn in de film van Daens. Floresta is de armste wijk van de stad, waar mensen in krotten van huisjes wonen.
De mis gebeurde in het wijkschooltje, waar de mensen moesten zitten op kinderstoeltjes. Ook hier was alles muzikaal voorbereid door de catechisten.
De mis verliep wel bij momenten wat rommelig. De kinderen waren moeilijk stil te krijgen en liepen constant in en uit.
Op het einde van de mis stonden ze allen toppezot, vooral toen ik foto's nam. Allen wilden ze op de foto staan.
Toen we vertrokken moesten we ons een weg banen door de joelende kinderen die aan ons hingen.
De kinderen hebben liefde en genegenheid tekort. Ze leven meestal in gebroken gezinnen, waar men met moeite eten kan kopen. Sommigen zien er ook echt ondervoed uit: ze hebben heel wilde haren en een dik buikje. Het eten is heel eenzijdig: haast iedere maaltijd bestaat uit bonen en maniokpoeder.
Er is in de wijk een groot drug- en alcoholprobleem en veel tienerzwangerschappen.
Wanneer ik in de ogen keek van de kinderen dacht ik bij mezelf: welke toekomst hebben jullie in deze wereld?
This album is powered by BubbleShare - Add to my blog
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Mooi gezegd, maar hard om te zien wellicht?
Hey Lode
Ja man Brazilië dat is wel de moeite.
Hopelijk stel je het goed.
Het wordt in ieder geval een fantastisch ervaring om het geloof door te geven daar.
Stefaan
Een reactie posten